در بخش

روزهای اول هر روتیشن معمولا به شناخت بیماران صرف می‌شه و چن تا ویزیت طول می‌کشه تا مریضها دستم بیاد.

اینترنهای این ماه دو نفرن که ورودی ۷۹ ان و بخش آخرشونه. یه مقدار دارن تنبلی می‌کنن و دیلی نوتهاشون اصلا مرتب نیست. استاژرهامون هم متاسفانه منضبط نیستن و سر راند هم گاه به پچ و پچ مشغولن. نتیجه اینه که این چند روز، روزی نبوده که اینترن و استاژرهامون رو مورد محبت شدیدم! قرار ندم. پوست کلفت تر از این حرفا به نظر میان بعضیهاشون، اما درست می‌شن! شک نکیند!

یکی از مشکلاتی که اینترنهای دانشگاه مشهد از این ماه دارن کم شدن ناگهانی تعدادشونه، تعداد اینترنهای بخش ما این ماه نسبت به ماه قبل نصف شدن و این موضوع در کل دانشگاه صدق می‌کنه، و حتی شنیدم بخش نرولژی ۲ تا اینترن داره! و بخش قلب هم ۴نفر! این مساله باعث شده بود که ریختن برنامه کشیک برای اینترنامون سخت و تعداد کشیکهاشون زیاد بشه.

رزیدنتهای سال یکمون ۱۰ تا کشیک دارن که البته ساعت ۹ آفشون می‌کنیم برن خونشون قاقا لی لی بخورن!

رزیدنت سال یک من خوب به نظر میاد و می‌‌شه امیدوار بود که زود راه بیفته.