8ball

پست اخیر وبلاگ رزیدنتهای زنان منو یاد دوران استاژریم توی این بخش انداخت. در شروع دوره ۲ماه استاژری زنان بیلیارد رو از صفر شروع کردم و در پایان این بخش شده بودم یه بیلیاردباز خفن! کلا صبحها ۲ ساعت کلاس تئوری داشتیم و بعدش هم فلور نرمال باشگاه بیلیارد شده بودیم! توی دوران اینترنی هم که ۵-۶ تا کشیک داشتیم و بجز سولفات منیزیم زدن کار خاص دیگه ای نمی کردیم! باز خدا خیرشون بده که بخش رو برای اینترنهای پسر ۱ ماهه کرده بودن.وگرنه توی دوران اینترنی هم باید می رفتم سراغ یه ورزش جدید، و چه بسا می شدم قهرمان المپیک!!!!

خلاصه حتی یه زایمان رو هم بصورت مستقل نگرفتم.اما سر زایمان زیاد حاضر بودم. کلا هم فقط یه بار معاینه ژنیکولوژیک انجام دادم. تجربه ثابت کرد که چیزی رو از دست ندادم. چون توی دوره طرح هم توی روستا، مامای مرکز زایمانها رو انجام می داد. معاینات ژنیکولژی رو هم ماما انجام می داد و به من نتیجه رو می گفت و من فقط نسخه رو می نوشتم! اساسا هم آدمی نبودم که با این احتمال که شاید روزی توی دوران زندگیم مجبور بشم زایمان انجام بدم، اونقدر وسوسه بشم که برم به  زایمان کاملا مسلط بشم.

ناگفته نمونه که اگه رفتن به رشته زنان برای مردها ممکن بود و رشته سنگینی هم نبود دوس  داشتم این تخصص رو.

پ ن۱: به این فکر افتادم که یه دوره کارگاه آموزشی برای اینترنها تحت عنوان اصول پروندن بیمار!‌ بذارم! مطمئنم که تا عمر دارن دعام می کنن!

پ ن ۳: از  تشخیصهای NOS زیاد خوشم نمیاد.

از خصوصیات من اینه که از ساعت ۱۰ شب به بعد دچار افت فانکشن می شم! ( یکی از دلایل مهم نرفتنم به رشته های پر کشیک و شب بیدار نگه دار!)

نتیجه این افت فانکشن گذاشتن تشخیصهاییه که NOS هست!

پ ن۲:

 ۲ های زندگیم را مدام در هم ضرب می کنم

شایدکه  این بار ۴ نشود...