هیچوقت با کشیک کنار نیومدم. چه وقتی اینترن بودم. و چه الان. خیلی سختمه که باید ۲۴ ساعت یه جا اسیر و مجبور به انجام کاری بی وقفه و بدون استراحت قطعی و ثابت  باشم.

هیچوقت با کشیک کنار نیومدم، و حتی وقتی که خیلی خلوت هم باشه باز عادت ندارم توی کشیک درس بخونم.

اساسا آدم شب کاری نیستم و شبها افت فانکشن دارم. بخاطر همینه که از ۱۲ شب به بعد معمولا خودم شرح حال نمی نویسم و به مهر زدن روی شرح حال اینترن اکتفا می کنم.

برام خیلی مهمه که شبها در کمال آرامش توی اتاف خودم بخوابم. شبهای کشیک حتی اگه خواب کامل و بدون بیدار شدن هم داشته باشم خستگیم کامل رفع نمی شه و روز بعد اثرات کشیک در من مشهوده. آدم تن پرور و سختی نکشیده ای نیستم. و اساسا از آدمای تن پرور خوشم نیماد. ولی گفتم که. من برای شب کاری ساخته نشدم. یکی از دلایل مهم برای اینکه رشته کم کشیک می خواستم همینه:هیچوقت با کشیک کنار نیومدم.

برای انتخاب مقاله برای ژورنال ۴شنبه به استاد عزیز زنگ زدم. گفتم این ۳ تا موضوع به نظرم خوبه . لطفا یکیش رو بفرمایید تا آماده کنم. ایشون هم فرمودن خب ۲تاش جالبه و حیفه که مطرح نشه!! ۲ تا رو آماده کن!! حالا بیا درستش کن!

موضوع ۲ تا مقاله ایناست:

۱- ریسک فاکتورهای موفقیت خودکشی در اختلال شخصیت بوردرلاین

۲-متاآنالیز مطالعات راجع به اثر افزودن SSRI در درمان علائم منفی اسکیزوفرنی

هر کدومشون ۷-۸ صفحه ست.

اکسترنهای محترم شنبه رو اجازه گرفتن(نمی دونم از کی!!) که نیان و یکشنبه هم امتحانشونه. دخترای خوبی بودن. نمره بخششون رو زیر ۱۹ نمی دم. 

اینترنهای این ماه بخشمون، بجز ۱ نفرشون،که خوشبختانه اینترن من نیست، به نظر نمیاد که نیاز به تجدید بخش داشته باشن. هرچند که شب درازه و قلندر بیدار

¤ دنیا اساسا کوچیکه. دنیای درونی افراد هم همینطوره.حتی اونایی که از بیرون به نظر طور دیگه ای وانمود می کنن، دغدغه هاشون زمینی و معمولیه