Déjà vu
Deja vu is the sense that one has previously seen or experienced what is transpiring for the first timeDéjà vu
Deja vu is the sense that one has previously seen or experienced what is transpiring for the first timeروزانهها
همه- فتوبلاگ دژاوو عکاسخونه من، هر روز یک عکس
- خطخوردگی صحیح است وبلاگ گروهی من و همکارن
پیوندها
- لینک همکاران
- ------------------------------
- خودنوشت
- خجالتی
- هاریسون
- بخش زنان و رزیدنتهای زنان
- گل داوودی
- کلید آبی
- بهشت خیال
- زن مثبت
- incidentaloma
- شرح حال
- پزشکی رزیدنتی
- گل یخ
- پزشکان بدون مرز
- تنگی آئورت
- persian medlogs
- premenstrual syndrome
- حالا چرا؟
- گرگ بیابون۲
- دفترچه ممنوع
- نیشتر
- دستنوشتههای یک کودک فهیم
- بیابازغاز
- پزشکی ۷۸
- جوراب پاره و انگشت آزاد
- یادداشتهای یک پزشک
- پرنده مسافر
- وبلاگ دستیاران پزشکی
- دریای سرخ سرخ
- گمشده در خیال
- کوچولو
- جوجه اینترن
- ریحان
- ژاندارک
- MedicineMan
- خاطرات پزشکی
- لبخند چشم تو
- نابرام
- پنجرهها باز
- crescendo
- زندگی در پیش رو
- انجمن آزمون دستیاری
- دکتر سینوهه
- ایرمان
- سیناپس
- میم
- خلسه پرواز
- جراح دیوانه
- دانشگاه با طعم باران
- خطخطیهای من
- ------------------------------
- لینک دوستان
- ------------------------------
- ورونیکا
- آلبالو
- همه روزهام
- میخوام دکتر شم
- من مینویسم
- لحظهای با من باش
- مداد سیاه
- خاطرات یک علوم کامپیوتری
- یادداشتهای یک خبرنگار
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- دژاوو 193
بایگانی
- مهر 1396 1
- آذر 1392 1
- شهریور 1392 1
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 1
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 11
- اسفند 1386 7
- بهمن 1386 4
- دی 1386 4
- آذر 1386 7
- آبان 1386 5
- مهر 1386 8
- شهریور 1386 7
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 13
- خرداد 1386 10
- اردیبهشت 1386 13
- فروردین 1386 20
- اسفند 1385 18
- بهمن 1385 13
- دی 1385 15
- آذر 1385 23
آمار : 326247 بازدید
Powered by Blogsky
سفر ایستگاه
قطار می‌رود
تو می‌روی
تمام ایستگاه می‌رود
و من چقدر ساده‌ام
که سال‌های سال
در انتظار تو
کنار این قطار رفته ایستاده‌ام
و همچنان
به نرده‌های ایستگاه رفته
تکیه داده‌ام!
قیصر امین پور (هم رفت)
دژاوو
سه‌شنبه 8 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 21:09
خدایش بیامرزد ...
و امشب تمام حوصله ام را در کلام کوچک (تو) خلاصه کردم...ای کاش تنها و تنها یک بار دیگر تکرار می شدی..
(یادش گرامی باد)
استاژرهای گروه قبل منظورم بود درگیر عروسی بودند شاید واسه همین کوتاهی کردند!باید تو بخش ازشون شیرینی می گرفتید!!!
سلام عزیز
همه ما رفتنی هستیم !
دیر و زود دارد..
خدایش بیامرزد . جای اهل دل هیچوقت پر نمی‌شود !
...
دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است
...
انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟
...
این شعر دکتر رو الف.ک برام فرستاده بود. سیر نمی‌شم از خوندنش... وقتی خیلی درد می‌کشم می‌خونمش٬ کمی آرومم می‌کنه...
خدا بیامرزش...
سلام.لطفا لینک منو از وبلاگ خط خوردگی پاک کنین چون وبلاگ
م تعطیل شد.مرسی.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود حواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم ان نغمه که مردم بسپارند به یاد.
روحش شاد....
حالا یه سول جدی؟!
این اهنگو به چه انگیزه اس انتخاب کردی؟!
آره. او هم رفت.......
روحش شاد
همه میریم.
حالا اونم یکی مثل ما بود...
اما اون شاعر بود.
سلام امیدوارم کسی از ایستگاه قطارش جا نمونه میگم من میام ولی تو نمیای پیش ما بیا یا علی.............
سلام. خدا بیامرزشون ولی یادمه تو دوران مدرسه من کلی سر حفظ کردن شعرای ایشون مصیبت کشیدم...
راستی باز تو پست پایین خوندم که استاژرا رو اذیت می کنی . ما که هیچ وقت ندیدیم تواز یه استاژر راضی باشی.
ما اهل بخیه نیستیم...!!!
دکتر مواظب باش بلایی سرت نیارن این مریضا
Bla
قطار می آید و
او می آید و!!!
وای من چقدر کنار قطار ایستاده ام !!!
رفقام دارن میان! کی سهشنبهمیشه این قطار چرا راه نمی افته ....
این از بهتریناشه!
آره انگار هستین خیلی وقتم هست که هستین! خوب مثل اینکه اون الترناتیو پیدا شد!بهر حال خوشحالم که باز دژاوو آپ میشه:)
آقای دکتر وبلاگ ما رو قابل نمی‌دونین سر نمی‌زنین؟!
گاهی به خواننده قدیمی وبلاگت سر بزنی به جایی بر نمی‌خوره :)
و ق
پایان کلمه عشق است
و نام کوچک من با آن آغاز میشود...
و ناگهان چه زود دیر میشود....
روحش شاد.
مرسی دکتر از لطفتون.
رشته تخصصی تون خیلی جالبه و باعث می شه کیس های متنوعی ببینین ولی امیدوارم به سلامت روزگار رو سپری کنین !!!
شعر بسیار زیبائی است. خدا رحمتش کند.
اپ نمی کنید؟؟
مثله این که پای شما هم گیر کرده!!!!!!
چه با احساس!
اون هم به قطارش نرسید
و رفت...
همه مون میریم...
.
.
.
و اما... پیشنهاد دفاع از تز اینترن ها در بخش روان:
پیشنهاد خوبیه!
منم موافقم!
جناب دکتر! دوستی قدیمی شما رو به وبلاگ جدیدش دعوت می کنه.
به نام آنکه جان را فکرت آموخت
MEDEDUINFO coming soon
http://mededuinfo.blogfa.com
mededuinfo.mededuinfo@gmail.com
مگه مهمه آقای دکتر؟ شما خیال کن یک دوست جدید.
پیروز باشید.
تو با چشمانی باز
در خوابی
و من
با چشمانی بسته
در حال فرار
محال است
رسیدنمان به هم
حتی اگر بهانه عشق باشد!
قشنگ بود دکتر