Déjà vu
Deja vu is the sense that one has previously seen or experienced what is transpiring for the first timeDéjà vu
Deja vu is the sense that one has previously seen or experienced what is transpiring for the first timeروزانهها
همه- فتوبلاگ دژاوو عکاسخونه من، هر روز یک عکس
- خطخوردگی صحیح است وبلاگ گروهی من و همکارن
پیوندها
- لینک همکاران
- ------------------------------
- خودنوشت
- خجالتی
- هاریسون
- بخش زنان و رزیدنتهای زنان
- گل داوودی
- کلید آبی
- بهشت خیال
- زن مثبت
- incidentaloma
- شرح حال
- پزشکی رزیدنتی
- گل یخ
- پزشکان بدون مرز
- تنگی آئورت
- persian medlogs
- premenstrual syndrome
- حالا چرا؟
- گرگ بیابون۲
- دفترچه ممنوع
- نیشتر
- دستنوشتههای یک کودک فهیم
- بیابازغاز
- پزشکی ۷۸
- جوراب پاره و انگشت آزاد
- یادداشتهای یک پزشک
- پرنده مسافر
- وبلاگ دستیاران پزشکی
- دریای سرخ سرخ
- گمشده در خیال
- کوچولو
- جوجه اینترن
- ریحان
- ژاندارک
- MedicineMan
- خاطرات پزشکی
- لبخند چشم تو
- نابرام
- پنجرهها باز
- crescendo
- زندگی در پیش رو
- انجمن آزمون دستیاری
- دکتر سینوهه
- ایرمان
- سیناپس
- میم
- خلسه پرواز
- جراح دیوانه
- دانشگاه با طعم باران
- خطخطیهای من
- ------------------------------
- لینک دوستان
- ------------------------------
- ورونیکا
- آلبالو
- همه روزهام
- میخوام دکتر شم
- من مینویسم
- لحظهای با من باش
- مداد سیاه
- خاطرات یک علوم کامپیوتری
- یادداشتهای یک خبرنگار
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- دژاوو 193
بایگانی
- مهر 1396 1
- آذر 1392 1
- شهریور 1392 1
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 1
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 11
- اسفند 1386 7
- بهمن 1386 4
- دی 1386 4
- آذر 1386 7
- آبان 1386 5
- مهر 1386 8
- شهریور 1386 7
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 13
- خرداد 1386 10
- اردیبهشت 1386 13
- فروردین 1386 20
- اسفند 1385 18
- بهمن 1385 13
- دی 1385 15
- آذر 1385 23
پست کشیک
هیچوقت با کشیک کنار نیومدم. چه وقتی اینترن بودم. و چه الان. خیلی سختمه که باید ۲۴ ساعت یه جا اسیر و مجبور به انجام کاری بی وقفه و بدون استراحت قطعی و ثابت باشم.
هیچوقت با کشیک کنار نیومدم، و حتی وقتی که خیلی خلوت هم باشه باز عادت ندارم توی کشیک درس بخونم.
اساسا آدم شب کاری نیستم و شبها افت فانکشن دارم. بخاطر همینه که از ۱۲ شب به بعد معمولا خودم شرح حال نمی نویسم و به مهر زدن روی شرح حال اینترن اکتفا می کنم.
برام خیلی مهمه که شبها در کمال آرامش توی اتاف خودم بخوابم. شبهای کشیک حتی اگه خواب کامل و بدون بیدار شدن هم داشته باشم خستگیم کامل رفع نمی شه و روز بعد اثرات کشیک در من مشهوده. آدم تن پرور و سختی نکشیده ای نیستم. و اساسا از آدمای تن پرور خوشم نیماد. ولی گفتم که. من برای شب کاری ساخته نشدم. یکی از دلایل مهم برای اینکه رشته کم کشیک می خواستم همینه:هیچوقت با کشیک کنار نیومدم.
برای انتخاب مقاله برای ژورنال ۴شنبه به استاد عزیز زنگ زدم. گفتم این ۳ تا موضوع به نظرم خوبه . لطفا یکیش رو بفرمایید تا آماده کنم. ایشون هم فرمودن خب ۲تاش جالبه و حیفه که مطرح نشه!! ۲ تا رو آماده کن!! حالا بیا درستش کن!
موضوع ۲ تا مقاله ایناست:
۱- ریسک فاکتورهای موفقیت خودکشی در اختلال شخصیت بوردرلاین
۲-متاآنالیز مطالعات راجع به اثر افزودن SSRI در درمان علائم منفی اسکیزوفرنی
هر کدومشون ۷-۸ صفحه ست.
اکسترنهای محترم شنبه رو اجازه گرفتن(نمی دونم از کی!!) که نیان و یکشنبه هم امتحانشونه. دخترای خوبی بودن. نمره بخششون رو زیر ۱۹ نمی دم.
اینترنهای این ماه بخشمون، بجز ۱ نفرشون،که خوشبختانه اینترن من نیست، به نظر نمیاد که نیاز به تجدید بخش داشته باشن. هرچند که شب درازه و قلندر بیدار
¤ دنیا اساسا کوچیکه. دنیای درونی افراد هم همینطوره.حتی اونایی که از بیرون به نظر طور دیگه ای وانمود می کنن، دغدغه هاشون زمینی و معمولیه
اولا اول!
دوما خسته نباشی از کشیکهای پی در پی! درسته تا حالا کشیک ندادم ولی میتونم تصور کنم چقدر سخته. اینکه اصولا مجبور باشی مدتی به زور جایی باشی سخته.
من برعکس تو شبها از ۱۱ به بعد کاراییم میره بالاو باز به عکس تو تنها چیزی که قربانی میشه تو برنامه ام خوابمه!
کلا خوابیدن تو بیمارستان و وقتی انتظار داری هر لحظه بیدارت کنن فکر کنم کار سختی باشه.
واسه ژورنالم خوب هر چی استا د عزیز بگه دیگه! شاگرد خوبی باشید دکتر!
چه عجب با اکسترنها و انترنها مهربون شدین دکتر؟!
با ¤ موافقم... کلا کسانی که سعی میکنن بگن خیلی متفاوت فکر میکنن بیشتر معمولین به نظرم و از ترس اینکه بقیه اینطور فکر نکنن اینطور وانمود کنن
چقدر من امشب حرف زدم نه؟! دکتر یه آلپرازولام نیاز دارم فکر کنم!
۱۲ روز دیگه!!
ظاهرا علاوه بر گم کردن ساعت‌های شبانه روز٬ تاریخ رو هم گم گردین! :دی!
بدم میاد از اینکه طرف بیاد تو وبلاگ آدم٬ جواب کامنتی که براش گذاشتی رو بده ... پس این پاسخ بلاگ اسکای به چه دردی می‌خوره؟!
اما امشب (بهتر ِ بگم امروز صبح!) یه چیزیم شده که عمدا دارم این کار رو می‌کنم!
فکر کنم همون افتِ نمیدونم چی‌چی باشه!!
خب .. همه‌ی پاسخ رو که اینجا دادم ... حالا تو وبلاگ خودم چی در پاسخ بنویسم؟!!
لینکیدمت
با آخرین جملتون خیلی موافقم.
سلام دکتر گرامی.
بنده همکار تون هستم و اگه ناراحت نمیشین چند تا نکته
عرض کنم.یکی اینکه اتفاقاتی که در وبلاگتون ذکر میکنید
یکسری تجربیات شخصیه و فکر نمی کنم جز برای خودتون
برای کسی مفید یا حتی جالب باشه .اینکه شما از کشیک
خوشتون میاد یا نه یا اینکه انترن ها خوبند یا نه : نه به کسی
مربوطه نه برای کسی جالبه.
البته ممکنه جواب بدین وبلاگ یک چیز شخصیه و من هر چی
صلاح بدونم توش می نویسم. اما من عقیده دارم اگه شما
میخواستین چیز های شخصی بنویسین توی یک دفترچه
خاطرات می نوشتین و حالا که جایی نوشتین که افراد دیگه
هم به اون دسترسی دارن پس می خواستین بقیه هم ببینن
پس بهتره حالا که یک زحمتی میکشین کار دونمایه انجام ندین
راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد
در ضمن از صراحت لهجه پوزش می خواهم
سلام همکار عزیز
چون قصد مثبت در انتقادتون می بینم پس دلیلی نداره ناراحت بشم.
فرمایش شما در صورتیکه اینجا مثلا وب سایت رسمی یک مرکز روانپزشکی بود صدق می کرد. اما دنیای وبلاگ برای من همین روزمرگیهاست که هر کسی از دیدگاه خودش می نویسه و محدودیتهای دنیای واقعی در اون کمتره. وبلاگهایی که شخص بنده می خونم هم هیمن روزمرگیها رو می نویسن، هر کس از دید خودش و با قلم خودش. گاه پیچ و تابی در کلمات شکل دیگه ای به نوشته می ده، ولی مضمون همونه.
توی این وبلاگ هم خودم رو به طور خاصی نوشتن و درباره موضوع خاصی نوشتن محدود نکردم. راجع به همه چیز نوشتم. از مطلب علمی گرفته تا شعرگونه های کوتاه. و این رو خیلی مساله مهم و مفیدی می دونم که گهگاه عقایدی رو که به اشتباه توی جامعه شکل گرفته رو اینجا به نقد می کشم. اما همه خواننده های این وبلاگ می دونن که پیکره اصلی این وبلاگ رو روزمرگیهای من تشکیل می ده و هرکس براش خوندنش جالبه میاد اینجا و هر کس نمی پسنده هم نمیاد.
هدف من این نبوده که نوشته م طوری باشه که حتما برای همه مفید یا حتی جالب باشه.
بهر حال
از همه این صحبتها گذشته، انتقاد کردن به تنهایی زیاد چیزی رو حل نمی کنه.می خوام بدونم به نظر شما اگه توی این وبلاگ چی بنویسم خوبه؟
من هم بخاطر صراحت کلامم عذرخواهم و از توجه شما ممنونم
خوب مگه نمیشه هم جور دیگه ای بود و هم دغدغه های زمینی و معمولی رو داشت؟
طور دیگه ای می شه بود.
ولی دنیای آدمایی که از بیرون خیلی وسیع و عجیب و غریب به نظر می رسه، به نظرم اینجورام نیس
مگه دکتر شما نمره اکسترن ها رو می دین ؟؟ کاش نمره های ما رو هم رزیدنت ها مون می دادن ... چه خوب
نمره بخش رو ما می دیم.
زیاد هم ازین دعاها نکن! همیشه اینقدر دست و دلباز نیستیم!
من که گاهی وقتی اکسترن های بیچاره مون رو می بینم که تا صبح DKA درمان می کردند میگم کاش رفته بودم دندون یا معماری!
کشیک ما استیودنت ها 3 شب 1 شب تا 9 شبه فقط.
به اکسترن ها 20 بدید ;) ...
استیودنتها کشیک می دن
اکسترنها درمان می کنن
اینترنها اونوقت اونجا چی کار می کنن؟!
3 شب 1 شب یعنی 2 روز در میان!!
سلام! من اولین باره که براتون کامنت میگذارم. یه بار برام کامنت گذاشتین. ببخشید که دیر شد. مدتیه وبلاگتون رو میخونم و نمیدونم چرا خیلی یاد زمان انترنی و استیجری بخش روان خودم می افتم. یه جورایی عکس حیاط بیمارستانتون شبیه حیاط بیمارستان زمان انترنی من بود! یادش بخیر روزهای کشیک میرفتیم از درختهای انارش بالا و سرمون رو گرم میکردیم! امیدوارم موفق باشی و امتحان ارتقا هم به سلامت بگذره!
سلام
آها
فکر کنم یادم اومد
خوشبختم
مرسی
سلام
خسته از پست کشیکی نباشید!
البته این مربوط به ۵شنبه است و الان خودم پست کشیکم!
چرا با کشیک نمی تونید کنار بیاید؟!
کرایتریای Adgusment D.رو که به خوبی کنفرانس دادید یه بار دیگه بررسی بفرمائید!
موضوع مقالات ژورنال تون خیلی خوبه!
ولی اگه سومی رو ژورنال می دادید جالب تر بود!
حالا...
کدوم اینترن قراره تجدید بشه؟!
موضوع شب و قلندر چیه؟!
سلام
پس شما خسته نباشید
من و کشیک اساسا آبمون توی یه جو نمی ره
کشیک برام استرسور هست،ولی نه اونقدر که باعث علامتی بشه
شب و قلندر موضوع خاصی نداشتو می خواستم بگم هنوز واسه اظهار نظر قطعی زوده. اون اینترن هم شما نیستی!
با پی نوشت موافقم ولی نمیدونم چرا دلم نمیخواد باورش کنم. یه جورایی تو ذوقم زده!!!
بهرحال اینجوریاس دیگه
شما اساساْ واسه سلام علیک اینترنها و استاژرها با شما چن می دین؟
صفر! نمره رو به سواد و اکتیو بودن و انجام وظائف و منضبط بودن می دیم، نه سلام علیک
اما کسی که با رزیدنتش دچار کانتکت بشه که فکر نمی کنم زیاد جالب باشه!
سلام
جهت همدردی بگم که این کشیکا برای منم استرسور بزرگیه!
ندیدید چطور داشت خوابم می برد؟!
حدس می زنم اون اینترن بخت برگشته کیه!
ما رو هم خیلی اذیت کرده!
سلام از ماست!
عجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــب!
به ! دکتر پس بگو از خودمونی، (بهونه برای نخوندن زیاده !!!) :)
!
یکی از راههایی که کمتر خسته بشی اینه که کشیکاتو پشت سر هم ورداری.یه دفعه تموم میشه راحت میشی.
امتحانش کن ببین چطوره.
مگه شما هم کشیک میدین و یا اصلآ نصف شب مریض دارین؟ ما که تو اینترنی تو کشیکای روان همش میخوابیدیم.
معمولا سعی می کنم کشیکهام رو اوائل ماه بردارم
معلومه که کشیک می دیم!
ما هم اینترن که بودیم خیلی راحت بود
ولی گذشت اون روزا
زمونه عوض شده
به نظرم گرفتم چی می خوای بگی
منم یه سری افراد توی زندگی برام خیلی محترم و افسانه ای بودن اما به بعضیهاشون که نزدیک شدم دیدم خیلی از کارها و دغدغه هاشون به قول شما شبیه بقیه است و معمولی ...
اوهوم
چه جالب . دقیقا همینطوره..دنیای درون هیچ کسی رو نمی شه شناخت........///
/
همیشه فکر می کنم مریضهای روان دنیای جالبی دارند برای خودشون......دنیای درون اونها رو گاهی دوست دارم....نمی دونم چرا؟
/